Koronawirus a kwarantanna

Koronawirus a kwarantanna

Dzisiejszy post dotyczy kwarantanny - tej związanej z wirusem SARS-CoV-2wywołującym chorobę COVID-19, jak i każdej innej. Chodzi o to, aby usunąć wątpliwości pojawiające się w tym temacie. Kwarantanna jest bowiem bardzo istotnym środkiem ograniczania epidemii, który - jak wynika z doniesień medialnych - bywa lekceważony.
Zgodnie z art. 2 pkt 12) ustawy z dnia 5 grudnia 2008 roku o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dziennik Ustaw numer 234, pozycja 1570 z 2008 roku - dalej jako ustawa, ze zmianami wprowadzonymi między innymi tak zwaną specustawą dotyczącą wirusa SARS-CoV-2 - ustawa z dnia 2 marca 2020 roku o szczególnych rozwiązania związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, Dziennik Ustaw z 2020 roku, pozycja 374) kwarantanna to:
odosobnienie osoby zdrowej, która była narażona na zakażenie, w celu zapobieżenia szerzeniu się chorób szczególnie niebezpiecznych i wysoce zakaźnych
Zgodnie z art. 34 ust. 2 ustawy:
Osoby zdrowe, które pozostawały w styczności z osobami chorymi na choroby zakaźne podlegają obowiązkowej kwarantannie lub nadzorowi epidemiologicznemu
Kwarantanna jest zatem środkiem stosowanym wobec osób zdrowych, ale w szczególnej sytuacji, a mianowicie w sytuacji w której osoby takie były narażone na zakażenie. Chodzi zatem o sytuacje, w których zachodzi istotne ryzyko, że osoby takie mogą same być chore i mogą zarażać innych
Kwarantanna polega na odosobnieniu. Oznacza to, że osoba poddana kwarantannie nie może w okresie jej trwania opuścić miejsca kwarantanny, choćby na chwilę.
Zgodnie z art. 5 pkt 1 lit f) ustawy osoby przebywające na terenie Rzeczypospolitej Polskiej są obowiązane poddać się kwarantannie. Obowiązek poddania się kwarantannie nakładany jest przez organy inspekcji sanitarnej i może trwać 21 dni(art. 34 ust. 2 ustawy). Jednakże obowiązek taki może być wielokrotnie powtarzany w razie potrzeby (art. 34 ust. 3 ustawy). 
Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy wobec osoby, która nie poddaje się kwarantannie, u której podejrzewa się lub rozpoznano chorobę szczególnie niebezpieczną i wysoce zakaźną, stanowiącą bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia innych osób, może być zastosowany środek przymusu bezpośredniego polegający na przytrzymywaniu, unieruchomieniu lub przymusowym podaniu leków.
Teraz kwestia bardzo istotna, co z osobami, które złamią obowiązek poddania się kwarantannie i opuszczą miejsce kwarantanny
Otóż konsekwencje mogą być bardzo poważne. Zgodnie z art. 165§1 pkt 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 roku Kodeks karny (Dziennik Ustaw numer 88, pozycja 553, z 1997 roku, ze zmianami, dalej jako k.k.) takie zachowanie może zostać uznane (w zależności od okoliczności) za sprowadzenie niebezpieczeństwa dla życia lub zdrowia wielu osób w postaci zagrożenia epidemiologicznego lub szerzenia się choroby zakaźnej. Taki czyn zagrożony jest karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat, a jeżeli jego skutkiem jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób (typ kwalifikowany) - od 2 do 12 lat (art. 165§1 i 3 k.k.). Co przy tym istotne, omawiany czyn można popełnić również nieumyślnie, co jest wyjątkiem w przypadku odpowiedzialności karnej, wówczas zagrożenie takiego czynu wynosi do 3 lat pozbawienia wolności, a jeżeli jego skutkiem jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób (typ kwalifikowany) - od 6 miesięcy do 2 lat pozbawienia wolności (art. 165§2 i 4 k.k.).
Warto o tym pamiętać, zwłaszcza że mamy tutaj do czynienia z odpowiedzialnością również za działanie nieumyślne, czyli działanie w sytuacji, w której dana osoba sądzi, że nie sprowadzi niebezpieczeństwa, choć ma świadomość, że takie niebezpieczeństwo może wystąpić (lekkomyślność), a nawet w sytuacji, w której dana osoba nie ma wręcz świadomości, że omawiane niebezpieczeństwo może wystąpić, choć powinna taką świadomość mieć (niedbalstwo) na przykład mając na uwadze określony poziom wykształcenia takiej osoby lub ogólnie jej orientację w sprawach życiowych.
Pamiętajmy, sytuacja z COVID-19 jest poważna i to od nas samych zależy i będzie zależeć w najbliższym czasie bardzo wiele.

Komentarze

formularz kontaktowy

Nazwa

E-mail *

Wiadomość *

obserwatorzy

Copyright © paragrafowanie