Koronawirus - ograniczenia wprowadzone w dniu 31 marca 2020 roku

Koronawirus - ograniczenia wprowadzone w dniu 31 marca 2020 roku

Dzisiejszy post dotyczy ograniczeń wprowadzonych w dniu 31 marca 2020 roku, rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 31 marca 2020 roku w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dziennik Ustaw z 2020 roku, pozycja 566, dalej jako rozporządzenie), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych rozporządzeniem tego ministra z dnia 1 kwietnia 2020 roku (Dziennik Ustaw z 2020 roku, pozycja 577).

W chwili obecnej mamy do czynienia z prawdziwym zalewem regulacji prawnych nakładających ograniczenia naszych praw i wolności. Wszystkie one są wprowadzane rozporządzeniami, bez wprowadzenia stanu nadzwyczajnego (na przykład stanu klęski żywiołowej). Mamy zatem do czynienia z sytuacją bezprecedensową. W dzisiejszym wpisie skupie się jednak na samej treści ograniczeń, pomijając ocenę ich konstytucyjności.

Ograniczenia i zakazy wprowadzone rozporządzeniem są podobne do tych, które zostały wprowadzone poprzednimi regulacjami, z tym że są dalej idące. Ograniczenia obowiązują od dnia 31 marca 2020 roku lub od dnia 1 kwietnia 2020 roku do odwołania.

ograniczenia przemieszczania się

 

Transport kolejowy - wstrzymano możliwość przekraczania granicy Polski (§2 ust. 1).

 

Powrót do Polski innym transportem niż kolejowy - wprowadzono obowiązek poinformowania funkcjonariusza Straży Granicznej o adresie miejsca zamieszkania lub pobytu, w którym powracająca osoba będzie odbywać obowiązkową kwarantannę oraz o swoim numerze telefonu (§2 ust. 2 pkt 1). Dane te są przekazywane w wersji elektronicznej do systemu teleinformatycznego prowadzonego przez Ministra Zdrowia oraz w wersji papierowej w postaci kart lokalizacyjnych do wojewodów. Następnie dane są przekazywane Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Narodowemu Funduszowi Zdrowia, Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych, Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, wojewodom, Policji, Systemowi Wspomagania Dowodzenia Państwowego Ratownictwa Medycznego i operatorowi pocztowemu. 

 

Wprowadzono również obowiązek odbycia 14 dniowej kwarantanny (§2 ust. 2 pkt 2). UWAGA: obowiązek odbycia kwarantannym wreszcie dotyczy również osób wspólnie zamieszkujących lub gospodarujących (§4).

 

Obowiązek podania danych kontaktowych i odbycia kwarantanny nie dotyczy (§2 ust. 8 i 9):

 

przekraczania granicy Rzeczypospolitej Polskiej w ramach wykonywania czynności zawodowych przez:

 

• załogę statku powietrznego,
• rybaków lub marynarzy w tym także marynarzy po upływie okresu pracy na statku schodzących ze statku w polskim porcie celem bezzwłocznej repatriacji,
• członków załogi w żegludze śródlądowej,
• załogę statku w rozumieniu przepisów o bezpieczeństwie morskim,
• kierowców wykonujących przewóz drogowy w ramach międzynarodowego transportu drogowego lub międzynarodowego transportu kombinowanego,
• kierowców wykonujących przewóz drogowy w ramach międzynarodowego transportu drogowego lub międzynarodowego transportu kombinowanego powracających z zagranicy innymi środkami transportu niż pojazd, którym jest wykonywany transport drogowy w celu odbioru odpoczynku lub po odebraniu za granicą odpoczynku,
• obsadę pociągu oraz innych pracowników niezbędnych do wykonywania usług przewozu towarowego w ramach międzynarodowego transportu kolejowego, wykonujących czynności zawodowe w Rzeczypospolitej Polskiej lub państwie sąsiadującym, na podstawie listy stanowiącej wykaz tych osób przekazanej przez przewoźnika do Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego,
• kierowców wykonujących przewóz drogowy pojazdami samochodowymi lub zespołami pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony w transporcie drogowym rzeczy oraz niezarobkowym przewozie drogowym rzeczy, 

 

przekraczania granicy w celu prac w gospodarstwie rolnym, które znajduje się po obu stronach tej granicy;

 

żołnierzy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej lub żołnierzy wojsk sojuszniczych, funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej oraz Służby Ochrony Państwa, wykonujących zadania służbowe,

 

członków misji dyplomatycznych, urzędów konsularnych i przedstawicieli organizacji międzynarodowych, także członków ich rodzin, którzy przekraczają tę granicę w celu odbycia tranzytu do innego państwa, trwającego nie dłużej niż 24 godziny liczone od momentu przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej.

 

 

Państwowy inspektor sanitarny właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub pobytu, w których ma być obowiązkowa kwarantanna lub inny upoważniony przez Głównego Inspektora Sanitarnego państwowy inspektor sanitarny, w uzasadnionych przypadkach może zdecydować o skróceniu lub zwolnieniu z obowiązku odbycia kwarantanny (§2 ust. 10).

 

Osoba odbywająca kwarantannę ma obowiązek poinformowania pracodawcy o jej odbywaniu. Informację tę przekazuje się za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności, w tym przez telefon (§3 ust. 2).

 

UWAGA: wypłata wynagrodzenia dla osoby odbywającej kwarantannę lub świadczenia pieniężnego z tytułu choroby określonego została uzależniona od złożenia przez osobę odbywającą kwarantannę pisemnego oświadczenia o odbyciu kwarantanny (§3 ust. 3). Oświadczenie składane jest pracodawcy lub Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (dalej jako: ZUS) w terminie 3 dni roboczych od dnia zakończenia obowiązkowej kwarantanny. Oświadczenie może być złożone za pośrednictwem systemów telefinformatycznych lub systemów łączności. Oświadczenie powinno zawierać: dane osobowe (imię i nazwisko, numer PESEL, serię i numer paszportu jeżeli był okazywany Straży Granicznej), dzień rozpoczęcia i zakończenia kwarantanny, podpis. Zarówno pracodawca, jak i ZUS mogą wystąpić do Państwowej Inspekcji Sanitarnej  o zweryfikowanie oświadczenia. Takie wystąpienie wymaga uzasadnienia, co oznacza, że muszę występować w tym względzie uzasadnione wątpliwości. 

Ogólny zakaz przemieszczania się - do dnia 11 kwietnia 2020 roku funkcjonuje ogólny zakaz przemieszczania się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem przemieszczania się danej osoby w celu  

• wykonywania czynności zawodowych lub zadań służbowych, lub pozarolniczej działalności gospodarczej, lub prowadzenia działalności rolniczej lub prac w gospodarstwie rolnym, oraz zakupu towarów i usług z tym związanych,
• zaspokajania niezbędnych potrzeb związanych z bieżącymi sprawami życia codziennego, w tym uzyskania opieki zdrowotnej lub psychologicznej, tej osoby, osoby jej najbliższej w rozumieniu art. 115 § 11 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 roku – Kodeks karny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1950 i 2128), a jeżeli osoba przemieszczająca się pozostaje we wspólnym pożyciu z inną osobą – także osoby najbliższej osobie pozostającej we wspólnym pożyciu, oraz zakupu towarów i usług z tym związanych;
• wykonywania ochotniczo i bez wynagrodzenia świadczeń na rzecz przeciwdziałania skutkom COVID-19, w tym w ramach wolontariatu;
• sprawowania lub uczestniczenia w sprawowaniu kultu religijnego, w tym czynności lub obrzędów religijnych,
• wykonywania czynności związanych z realizacją zadań określonych w prawie łowieckim oraz zakupu towarów i usług z nimi związanych.

 O ile punkt 1, 4 i 5 są mniej więcej zrozumiałe, o tyle punkt 2 jest mocno niedookreślony.

W przypadku punktu 2 wiadomo, że przez osobę najbliższą należy rozumieć małżonka, wstępnego, zstępnego, rodzeństwo, powinowatego w tej samej linii lub stopniu, osobę pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonka, a także osobę pozostająca we wspólnym pożyciu. Nie wiadomo jednak czym są niezbędne potrzeby i to jeszcze związane z bieżącymi sprawami życia codziennego. Jak na przepis ograniczający konstytucyjną wolność poruszania się (art. 52 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej), mamy tutaj do czynienia z wyjątkowym brakiem precyzji pozostawiającym pole do różnych interpretacji. Pominąwszy w tym miejscu, że omawiam przepisy rozporządzenia, które ograniczają konstytucyjną wolność (co samo w sobie nie powinno mieć miejsca, bo okraczenia są dopuszczalne tylko w ustawie - art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej), należy wskazać, iż dla każdego inne są niezbędne potrzeby i inne są bieżące sprawy życia codziennego o ile w ogóle powyższe kategorie potrzeb i spraw da się dla danej osoby określić. Bo czy bieżącą sprawą życia codziennego będzie na przykład zakup szynki, w s w której do przeżycia można kupić chleb i masło? Nie mówiąc już o tym czy kupno takiej szynki będzie zaspokajało jeszcze niezbędną potrzebę, czy może już zbędną - nawet jeżeli uznać, że będzie to potrzeba związana z bieżącymi sprawami życia codziennego. A co jeżeli szynkę zastąpimy piwem lub winem? Takie i podobne pytania będą sobie musiały stawiać organy stosujące na codzień omawiane przepisy, a w ich przypadku niezwykle istotna powinna być szybkość działania (egzekwowania). Nie bardzo wiadomo również, jak do omawianych określeń ma się choćby bieganie w parku (czy też spacer), które sam Minister Zdrowia (którego zaangażowanie i wysiłek szanują) na konferencji w dniu 24 marca 2020 roku określił jako jak najbardziej dopuszczalne. Bo czy takie bieganie lub spacer ma na celu zaspokojenie niezbędnej potrzeby, a jeżeli tak to jakiej? Nie wiadomo również w jaki sposób tego rodzaju potrzeba miałaby być związana z bieżącymi sprawami życia codziennego. Wydaje się zatem, że w omawianym zakresie należy się po prostu kierować zdrowym rozsądkiem, licząc na to, że organy egzekwujące prawo będą miały zbieżną ocenę z naszą własną. 

Nie bardzo wiadomo również co należy rozumieć przez świadczenia na rzecz przeciwdziałania skutkom COVID-19. Na dzień dzisiejszy nie bardzo wiemy jakie mogą być skutki COVID-19, trudno zatem ustalić jakie konkretnie świadczenia będą świadczeniami na rzecz przeciwdziałania tym skutkom.

W §18 ustawa zawiera nakazy określonego sposobu poruszania się. I tak:

Jeżeli przemieszczanie się następuje pieszo - jednocześnie mogą się poruszać dwie osoby w odległości nie mniejszej niż 2 metry od siebie, chyba że zachowanie tej odległości nie jest możliwe ze względu na opiekę nad dzieckiem do ukończenia 13 roku życia, osobą z orzeczeniem niepełnosprawności lub osobą z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego lub osobą, która ze względu na stan zdrowia nie może poruszać się samodzielnie.

UWAGA: Tutaj mamy prawdziwego potwora prawniczego. Pamietajmy bowiem, że ograniczenie dotyczy przemieszczania się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Oznacza to, że powyższe ograniczenie odnosi się do przemieszczania się pieszo na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Oznacza to, że na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej jednocześnie mogą się poruszać tylko dwie osoby, ale muszą być w odległości nie mniejszej niż 2 metry od siebie - czyli może to być odległość na przykład 100 lub 200 kilometrów, ale zawsze tylko dwie osoby jednocześnie na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Jeżeli przemieszczanie się następuje środkami publicznego transportu zbiorowego oraz pojazdami samochodowymi przeznaczonymi konstrukcyjnie do przewozu więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą - danym środkiem lub pojazdem można przewozić, w tym samym czasie, nie więcej osób, niż wynosi połowa miejsc siedzących.

 Ponadto:

• przemieszczanie się osoby do ukończenia 18 roku życia jest możliwe wyłącznie pod opieką osoby sprawującej władzę rodzicielską, opiekuna prawnego albo innej osoby dorosłej,
• zakazuje się korzystania z rowerów miejskich dostępnych publicznie.

 

Do dnia 11 kwietnia 2020 roku (§17) wprowadzono zakaz korzystania z pełniących funkcje publiczne i pokrytych roślinnością terenów zieleni, w szczególności: parków, zieleńców, promenad, bulwarów, ogrodów botanicznych, zoologicznych, jordanowskich i zabytkowych, a także plaż. Zakaz ten nie dotyczy:

• wykonywania czynności zawodowych, zadań służbowych lub pozarolniczej działalności gospodarczej na podstawie umów zawartych w tym zakresie,
• działań wynikających z konieczności ochrony zdrowia i życia ludzi oraz, wobec braku innych rozwiązań, zapewnienia bezpieczeństwa powszechnego lub ochrony interesu publicznego,
• wykonywania ochotniczo i bez wynagrodzenia świadczeń na rzecz przeciwdziałania skutkom COVID-19, w tym w ramach wolontariatu.

ograniczenia dotyczące obrotu lub używania określonych przedmiotów:

Respiratory i kardiomonitory - obowiązuje zakaz wywozu lub zbywania poza terytorium Polski (§6). 

Inne przedmioty - wprowadzono obowiązek poinformowania właściwego wojewody na co najmniej 36 godziny przed zamiarem wywozu lub zbycia poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej następujących przedmiotów: gogli ochronnych, kombinezonów typu TYVEK, masek typu FFP2/FFP3, maseczek chirurgicznych, ochraniaczy na buty (obuwie), rękawiczek lateksowych, rękawiczek nitrylowych, środków do dezynfekcji rąk, powierzchni i pomieszczeń. Wojewoda przekazuje te informacje ministrowi właściwemu do spraw zdrowia (§7).

Oczywiście obowiązek poinformowania na 36 godzin przed zamiarem jest absurdalny, albowiem jeżeli informujemy, to znaczy, że mamy już zamiar, a tym samym naruszamy obowiązek poinformowania na 36 godzin przed zamiarem. Dlatego obowiązek ten należy odczytywać w taki sposób, że informacja powinna nastąpić na 36 godzin przed zamierzonym terminem wywozu lub zbycia.

ograniczenia dotyczące prowadzenia działalności:

Wprowadzono zakaz lub ograniczenie prowadzenia następującej działalności (§8, §9):

• polegającej na przygotowywaniu i podawaniu posiłków i napojów gościom siedzącym przy stołach lub gościom dokonującym własnego wyboru potraw z wystawionego menu, spożywanych na miejscu (ujętej w Polskiej Klasyfikacji Działalności w podklasie 56.10.A), z wyłączeniem realizacji usług polegających na przygotowywaniu i podawaniu żywności na wynos lub jej przygotowywaniu i dostarczaniu oraz działalności restauracyjnej lub barowej prowadzonej w środkach transportu, wykonywanej przez oddzielne jednostki,
• związanej z organizacją, promocją lub zarządzaniem imprezami, takimi jak targi, wystawy, kongresy, konferencje, spotkania, włączając działalności polegające na zarządzaniu i dostarczaniu pracowników do obsługi terenów i obiektów, w których te imprezy mają miejsce(ujętej w Polskiej Klasyfikacji Działalności w podklasie 82.30.Z),
• twórczej związanej z wszelkimi zbiorowymi formami kultury i rozrywki(ujętej w Polskiej Klasyfikacji Działalności w dziale 90.0),
• związanej ze sportem, rozrywkowej i rekreacyjnej (ujętej w Polskiej Klasyfikacji Działalności w dziale 93.0), w szczególności polegającej na prowadzeniu miejsc spotkań, klubów, w tym klubów tanecznych i klubów nocnych oraz basenów, siłowni, klubów fitness,
• związanej z projekcją filmów lub nagrań wideo w kinach, na otwartym powietrzu lub w pozostałych miejscach oraz działalności klubów filmowych (ujętej w Polskiej Klasyfikacji Działalności w podklasie 59.14.Z),
• związanej z konsumpcją i podawaniem napojów (ujętej w Polskiej Klasyfikacji Działalności w podklasie 56.30),
• związanej z prowadzeniem kasyn, z wyłączeniem kasyn internetowych,
• związanej z fryzjerstwem i pozostałymi zabiegami kosmetycznymi (ujętej w Polskiej Klasyfikacji Działalności w podklasie 96.02.Z),
• związanej z działalnością salonów tatuażu i piercingu (ujętej w Polskiej Klasyfikacji Działalności w podklasie 96.09.Z),
• usługowej związanej z poprawą kondycji fizycznej (ujętej w Polskiej Klasyfikacji Działalności w podklasie 96.04.Z),
• związanej z prowadzeniem usług hotelarskich w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku o usługach hotelarskich oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych (Dz. U. z 2019 roku, pozycja 238) - w tym zakresie obowiązuje całkowity zakaz do dnia 11 kwietnia 2020 roku z wyjątkiem zapewnienia miejsca zakwaterowania dla osób: objętych kwarantanną lub izolacją, wykonujących zawód medyczny, w związku z wykonywaniem przez nie czynności zawodowych lub zadań służbowych, lub pozarolniczej działalności gospodarczej, lub prowadzenia działalności rolniczej,
• działalności bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałej działalności związanej z kulturą (ujętej w Polskiej Klasyfikacji Działalności w dziale 91.0),
• w obiektach handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2 zakazuje się:
  • prowadzenia działalności usługowej właścicielom lub najemcom powierzchni usługowej, z wyłączeniem właścicieli lub najemców, których przeważająca działalność polega na świadczeniu usług: medycznych, bankowych, pocztowych, ubezpieczeniowych, pralniczych lub gastronomicznych polegających jedynie na przygotowywaniu i dostarczaniu żywności, 
  • prowadzenia handlu detalicznego lub prowadzenia działalności usługowej na wyspach handlowych,
  • handlu detalicznego najemcom powierzchni handlowej, z wyłączeniem właścicieli lub najemców, których przeważająca działalność polega na sprzedaży: żywności, produktów kosmetycznych, artykułów toaletowych, środków czystości, produktów leczniczych, wyrobów medycznych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, gazet, artykułów budowlanych lub remontowych, artykułów dla zwierząt domowych, paliw.
  • UWAGA: w przypadku obiektów sprzedających żywność lub kosmetyki oraz w placówkach handlowych do dnia 11 kwietnia 2020 roku wprowadzono zasadę, że może w nich przebywać w tym samym czasie nie więcej niż 3 osoby na jedno stanowisko kasowe, z tym że w godzinach 10:00 – 12:00 mogą to być wyłącznie osoby powyżej 65 roku życia, 3 osoby na jedno miejsce prowadzenia sprzedaży – w przypadku handlu na straganie lub targowisku, 3 osoby na jedno stanowisko kasowe – w przypadku stacji paliw płynnych - z wyłączeniem osób stanowiących obsługę tych obiektów, placówek, targowisk oraz straganów,
  • UWAGA: ograniczenia w zakresie dotyczącym osób powyżej 65. roku życia, nie stosuje się, jeżeli wydanie z apteki lub punktu aptecznego produktu leczniczego, wyrobu medycznego lub środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego innym osobom jest konieczne ze względu na nagłe zagrożenie życia lub zdrowia,
  • UWAGA: osoby przebywające w powyższych miejscach do dnia 11 kwietnia 2020 roku są zobowiązane nosić podczas zakupu towarów lub usług rękawiczki jednorazowe; na obiekty handlowe lub usługowe nałożono obowiązek zapewnienia rękawiczek jednorazowych lub środków do dezynfekcji rąk oraz obowiązek dokonywania po każdym kliencie dezynfekcji stanowiska obsługi lub stanowiska kasowego,
• organizowania zgromadzeń - do dnia 11 kwietnia 2020 roku całkowity zakaz, a od 12 kwietnia 2020 roku dopuszczalne zgromadzenia w których liczba uczestników zgromadzenia wynosi nie więcej niż 50 osób, wliczając w to organizatora i osoby działające w jego imieniu,
• imprezy, spotkania i zebrania niezależnie od ich rodzaju - całkowity zakaz, z wyłączeniem spotkań danej osoby z jej osobami najbliższymi lub z osobami najbliższymi osobie, z którą pozostaje we wspólnym pożyciu, UWAGA: tego ograniczenia nie stosuje się do spotkań i zebrań związanych z wykonywaniem czynności zawodowych lub zadań służbowych, lub pozarolniczej działalności gospodarczej, lub prowadzeniem działalności rolniczej lub prac w gospodarstwie rolnym,
• prowadzenia usług rehabilitacyjnych w ramach prewencji rentowej, o której mowa w art. 69 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dziennik Ustaw z 2020 r. pozycja 266 i 321) - całkowity zakaz wykonywania usług rehabilitacyjnych realizowanych w ramach zamówień udzielanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych,
• działalności samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, dla których podmiotem tworzącym jest Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego - nieudzielanie świadczeń opieki zdrowotnej,
• handlu detalicznego w obiektach handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2, w których przeważająca działalność polega na sprzedaży artykułów budowlanych lub remontowych - całkowity zakaz w soboty i w niedziele, do dnia 11 kwietnia 2020 roku, 
• sprowadzania z zagranicy i wywozu poza granicę Rzeczypospolitej Polskiej oraz przewozu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zwłok i szczątków ludzkich,
• sprawowania kultu religijnego w miejscach publicznych, w tym w budynkach i innych obiektach kultu religijnego - maksymalnie 5 uczestników, oprócz osób sprawujących kult religijny lub osób dokonujących pochowania, lub osób zatrudnionych przez zakład lub dom pogrzebowy w przypadku pogrzebu, ale UWAGA: od 12 kwietnia 2020 roku liczba ta wzrasta do 50 osób,
• urzędy administracji publicznej lub jednostki organizacyjne wykonujące zadania o charakterze publicznym - kierownik urzędu administracji publicznej lub kierujący jednostką organizacyjną wykonującą zadania o charakterze publicznym może zadecydować o ograniczeniu polegającym na wykonywaniu wyłącznie zadań niezbędnych do zapewnienia pomocy obywatelom oraz określonych zadań w sposób wyłączający bezpośrednią obsługę interesantów.

W okresie do dnia 11 kwietnia 2020 roku zakłady pracy (czyli pracodawcy) są obowiązane zapewnić osobom zatrudnionym niezależnie od podstawy zatrudnienia rękawiczki jednorazowe lub środki do dezynfekcji rąk oraz odległość pomiędzy stanowiskami pracy wynoszącą co najmniej 1,5 m, chyba że jest to niemożliwe ze względu na charakter działalności wykonywanej w danym zakładzie pracy, a zakład ten zapewnia środki ochrony osobistej związane ze zwalczaniem epidemii COVID-19 (§9 ust. 7).

W okresie od dnia 1 kwietnia 2020 r. do dnia 11 kwietnia 2020 roku w placówkach pocztowych dopuszczalna liczba osób przebywających, w tym samym czasie, w danej placówce nie może być większa niż 2 osoby na jedno stanowisko obsługi, z wyłączeniem osób stanowiących obsługę placówki pocztowej (§9 ust 8).

ograniczenia dotyczące prowadzenia działalności leczniczej:

Wprowadzono ograniczenie polegające na zaprzestaniu (§10):

• udzielania świadczeń w zakresie lecznictwa uzdrowiskowego,
• udzielania świadczeń opieki zdrowotnej z zakresu rehabilitacji leczniczej, z wyjątkiem przypadków, w których zaprzestanie rehabilitacji grozi poważnym pogorszeniem stanu zdrowia pacjenta, oraz z wyjątkiem: świadczeń udzielanych za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności, w tym obejmujących kardiologiczną telerehabilitację hybrydową, świadczeń stacjonarnych w udzielanych pacjentom w ramach ciągłości i kontynuacji leczenia, przeniesionych bezpośrednio z ośrodka leczenia ostrej fazy choroby, 
• udzielania świadczeń zdrowotnych z zakresu programów zdrowotnych w pojazdach (pracowni mobilnej),
• udzielania świadczenia zdrowotnego z zakresu leczenia stomatologicznego w pojazdach (dentobusach), z wyjątkiem świadczeń udzielanych w związku z przeciwdziałaniem COVID-19,
• sprawowania opieki stomatologicznej.

Utrzymano (§11) (w stosunku do stanu zagrożenia epidemicznego) ułatwienia w zakresie realizowania świadczeń opieki zdrowotnej za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności - polegające na możliwości poświadczenia tożsamości za pomocą tych systemów oraz na możliwości poźniejszego dostarczenia skierowania potrzebnego do świadczenia tych świadczeń - w terminie 21 dni od dnia zakończenia okresu na jaki przewidziano zastosowanie rozporządzenia, jednakże nie później niż w dniu udzielenia świadczenia opieki zdrowotnej wykonywanego na podstawie tego skierowania (zamiast 14 dni roboczych od dnia wpisania na listę oczekujących na udzielenie świadczenia).

 

Istnieje również (§12) możliwość udzielania zleceń na zaopatrzenie w wyroby medyczne i zleceń naprawy, o których mowa w art. 38 ustawy z dnia 12 maja 2011 roku o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dziennik Ustaw z 2020 roku pozycja 357) za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności.

działania władcze

Tutaj pojawia się największa zmiana w porównaniu do stanu zagrożenia epidemicznego. Otóż zgodnie z  §12 rozporządzenia wojewoda może nakazać właścicielowi udostępnienie nieruchomości, lokali i terenów jeżeli są one przewidziane w planie działania na wypadek wystąpienia epidemii, o którym mowa w art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 roku o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dziennik Ustaw numer 234, pozycja 1570 ze zmianami, dalej jako: ustawa).

Pamiętać należy również, że zgodnie z art. 47 ustawy decyzją wojewody pracownicy podmiotów leczniczych, osoby wykonujące zawody medyczne oraz osoby, z którymi podpisano umowy na wykonywanie świadczeń zdrowotnych, mogą być skierowani do pracy przy zwalczaniu epidemii. Do pracy przy zwalczaniu epidemii mogą być skierowane także inne osoby, jeżeli ich skierowanie jest uzasadnione aktualnymi potrzebami podmiotów kierujących zwalczaniem epidemii. Skierowanie nie może dotyczyć: 

• osób, które nie ukończyły 18 lat bądź ukończyły 60 lat,
• kobiet w ciąży lub osób wychowujących dzieci w wieku do 18 lat, w tym osób wychowujących samotnie dzieci do lat 18,
• osób, u których orzeczono częściową lub całkowitą niezdolność do pracy,
• inwalidów i osób z orzeczonymi chorobami przewlekłymi,
• osób, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 roku o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dziennik Ustaw z 2019 roku, pozycja 152), oraz posłów i senatorów Rzeczypospolitej Polskiej.

Należy mieć także na uwadze, że zgodnie z art. 44a ustawy jeżeli użycie innych sił i środków jest niemożliwe lub może okazać się niewystarczające, Minister Obrony Narodowej może przekazać do dyspozycji Głównego Inspektora Sanitarnego lub wojewody, na którego obszarze podejmowane są działania związane ze stanem zagrożenia epidemicznego, stanem epidemii albo w razie niebezpieczeństwa szerzenia się zakażenia lub choroby zakaźnej, które może stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego, w szczególności wystąpienia choroby szczególnie niebezpiecznej lub wysoce zakaźnej, pododdziały lub oddziały Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, wraz ze skierowaniem ich do wykonywania zadań z tym związanych.

konkluzja

Całość regulacji, uwzględniwszy zarówno rozporządzenie, jak i ustawę, sprawia że mamy do czynienia ze stanem praktycznie identycznym w skutkach ze stanem nadzwyczajnym, o którym mowa w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, który jednak formalnie takim stanem nie jest, albowiem Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej wymienia trzy takie stany: wojny, wojenny i klęski żywiołowej. Z powyższym mogą się wiązać określone konsekwencje, o których nie chcę w tym poście, w tym momencie, pisać. Wszyscy jednak zdają sobie sprawę, że w grę wchodzi chociażby ewentualna konieczność przełożenia wyborów prezydenckich - obligatoryjna w przypadku stanu nadzwyczajnego.

Natomiast w mojej ocenie formalne nie zakwalifikowanie obecnej sytuacji do stanu nadzwyczajnego nie będzie wykluczało dochodzenia roszczeń związanych z ograniczeniem praw i wolności obywatelskich. Ten temat zostanie jednak omówiony dopiero po zakończeniu epidemii.